aria7000.blogsky.com

        مدیریت : آریا 7000

main blog: www.aria7000.blogsky.com

       ایران من

    

“ایران

صدای خسته ام را بشنو

ای ایران

شکوای نای خسته ام را بشنو

ای ایران

می خوانم آوازی میانِ زرد طوفان ها

همخوانی با رعد و برگ و باد و باران ها

آواز من هر چند ایرانم غم انگیز است

با این همه از عشق ، از عشقِ تولبریز است

من از دماوند و سهندت قصّه می گویم

ز کوه های سربلندت قصّه می گویم

ز رودهایت ، اشک های غرق در خونت

ز خشمِ کرخه ، زاری های کارونت

در ذهنِ من دیگه روانت بی سرسبز است

حتی کویرت نیز بی پاییز سرسبز است

دیگر چه باغ های چون بهشتِ تو

ای در خزان هم سبز بودن سرنوشتِ تواوجِ ستون های بلندِ تختِ جمشیدت

از سربلندی ، سررسانیده به خورشیدت

پروا مکن از این شکستنها که در فرجام

ایرانِ من تو کامیابی دشمنت ناکام

می دانمت اما که جای ایستادن نیست

می دانمت جای ببردا افتادن نیست

ایرانِ من ای یادگارِ یادگارانم

ای کوکبِ پیشانیِ تاریخایرانم“

ایرانم

     

           به دنیا بس همین یک افتخارم ********  که یک ایرانیه والا تبارم

            فردوسی بزرگ

       ندانی که ایران نشست منست             جهان سر به سر  زیر  دست منست

   هنر نزد  ایرانیان  است و  بـــس             ندادند   شـیر   ژیانرا    بکــس

   همه   یکدلانند   یـزدان   شناس             بـه   نیکـی  ندارنـد  از  بـد هـراس

   دریغ است ایـران که ویـران شــود          کنام    پلنگان   و  شیران    شــود

 چـو ایـران  نباشد تن  من مـبـاد            چـنین  دارم   از موبد   پــاک   یـاد

  همـه روی  یکسر  بجـنگ  آوریــم            جــهان بر بـداندیـش   تنـگ   آوریم

  همه سربسر تن به کشتن دهیم            بـه از آنکه  کشـور به دشمن دهـیم

  چنین  گفت  موبد   که مرد   بنام            بـه از زنـده  دشمـن بر او  شاد  کام

  اگر  کشــت  خواهــد  تو را روزگــار           چــه  نیکــو تر  از  مـرگ  در کـــار زار

اه در جهان یکی است و آن راه راستی است       

_{اگه چشمت پرسید بگو ندیدمشاگه گوشت پرسید بگو نشنیدمش}

_{اگه دستت لرزید بگو به خاطر سرماست}

_{اگه پات لرزید بگو به خاطر ضعفه}

_اما...

_{اما اگه دلت لرزید هیچوقت به خودت دروغ نگو}

 

 اوستا کهن ترین کتاب خرد طلب در جهان

_{سر آغاز یسنا}

₄

 _{اندیشه ی نیک و گفتار نیک و کردار نیک را فرامی ستاییم.
از آنچه در [ پهنه ی ] اندیشیدن و گفتن و کردن است، اندیشه ی نیک و گفتار نیک و کردار نیک را می پذیرم.
من همه ی اندیشه ی بد و گفتار بد و کردار بد را فرومی گذارم.}

 اوستا هات

38

1 اینک زمین را می‌ستاییم؛ زمینی که ما را در بر گرفته است.
ای اَهوره‌مَزدا !
زنان را می ستاییم. زنانی را که از آن ِتو به شمار آیند و از بهترین اَشَه برخوردارند، می‌ستاییم.

خشنودی اهوره مزدا و شکست اهریمن را، آنچه با خواست اهوره مزدا سازگارتر است آشکار شود.
«اَشِم وُهو ...»

هات 37

1 اینک اَهوره مزدا را می ستاییم.
شهریاری و بزرگواری و آفرینش زیبای او را می ستاییم که گیتی و اَشَه را بیافرید؛ آب ها و گیاهان را بیافرید؛ روشنایی و زمین و همه ی چیزهای نیک را بیافرید.

2 به شهریاری و بزرگواری و خوب کرداری وی، او را ایدون با ستایش برگزیده ی آنان که گیتی را نگاهبانند، می ستاییم.

3 او را ایدون به نام های پاکِ اَهورایی و [نام های] پسندیده ی مَزدایی می ستاییم.
او را با دل و جان خویش می ستاییم.